Ku chwale Tsu

W czasach niespokojnych, gdy chylący się ku upadkowi RiW jeszcze był królestwem swobody i rozpusty, a noce i dnie upływały radośnie na orgiach, których i tak nikt później nie był w stanie zapamiętać, pożądano nie tylko cielesnej, ale także intelektualnej i duchowej rozkoszy. I tak kwitły tam płomienne dyskusje a palców nie szczędzono, nie dla korzyści własnej, lecz aby oddać należną chwałę Najwyższemu, bogu, który spoglądał na nas, otoczony srebrną, księżycową poświatą - Tsukuyomiemu. Choć wiele pieśni, wiele utworów na cześć Jego powstało, trzy poniższe zachowały się do dnia dzisiejszego.

"Tyś najpiękniejszy wśród wszystkich na Niebie,

Bóg zstąpił na Ziemię, osiadł w ludzkiej skórze!

Twoje oczy zimne, zwiastujące burzę,

W sercach niewieścich rozpalą płomienie.

Błękit spojrzenia serca wrogów zmrozi,

Dłonie ich zamrą w samobójczym zrywie.

Tyś jest bogiem, wielbimy cię prawdziwie,

Twój srebrny blask gorycz każdą osłodzi.

Ty w glorii i chwale wśród ludzkiej rasy kroczysz,

Ścieżkami usłanymi w płonące heretyków stosy.

Bez lęku bój zacięty z przeciwnikiem stoczysz. 

Srebrny blask każde życie wnet odmieni.

Wszak to ty na Niebie Słońce przesłonisz.

Bóg nosi imię dumne - Tsukuyomi."

*** 

"W oczach srebrny blask odbity,

Ogniem nieskończonym płonie.

Chyląc głowę, składam dłonie,

Usta tańczą w takt modlitwy.

Twoja łuna rozpromienia

Moją duszę daną Tobie.

Chwalę Ciebie w każdym słowie,

Z Tobą pragnę świat odmieniać.

Każdy mój oręż na twoje skinienie

O nieustraszony strażniku nocy.

Ty, który Słońca pokonasz promienie.

Rozpalę stosy, płoną heretycy,

W podzięce, Ty jesteś moim natchnieniem.

Ty. Nic innego dla mnie się nie liczy."

***

"By oddać boską chwałę, iluż trzeba stosów?

Każdy jest jak piosnka przez nockę tę płynąca.

Księżyc tu panuje, aż do wschodu Słońca,

Więc poznaj widok krwi i smród palonych włosów.

Na najgorszą klęskę swą spójrz, heretyku,

Bowiem w blasku pełni wyda ci się śmieszna!

Próżno wzywasz śmierci, gdyż ta bywa kapryśna.

Dłużyć ci się będzie czas od zmierzchu do świtu.

Gdy stos płonie, dym aż w niebo się wznosi.

Nic ci nie dadzą jęki i błagania.

Najsilniejszy mąż dziś o litość prosi.

Nie patrząc w oczy, na nogach się słania.

Dziwny dźwięk - śmiech się pod błękit unosi.

Przed Tsukuyomim cały świat się kłania..."